Borobudur, Bromo vulkaan en nog veel meer!

Lieve allemaal,

Hier weer een berichtje vanuit het mooie Indonesië.
Afgelopen zaterdag was het vroeg opstaan, de wekker ging om 4.30 uur. Nu zul je denken, ach voor een keer niet zo erg, maar zo gaat het ongeveer elke dag, haha. Maar ik klaag niet, je moet er wat voor over hebben hè.
Indonesië is een land met veel vulkanen en heetwaterbronnen. Deze dag zijn we dan ook naar de heetwaterbronnen geweest. Fascinerend om te zien hoe het kan dat zo'n grote bron continu blijft borrelen en stomen. Eigenlijk zijn het kraters, maar dan gevuld met water. In dit gebied was een hele grote bron en meerdere kleine die lijken op waterplassen met water dat borrelt. Hier was ook een grote pijpleiding aanwezig die de stoom opvangt en zo energie opwekt. Bij de heetwaterbronnen was ook een oude hindoe tempel aanwezig waar we zijn geweest en in de buurt is het driekleurenmeer. Dit meer is eigenlijk ook een grote krater waar af en toe nog weer kleine kratertjes in zitten die borrelen. Het meer zelf borrelt niet. De naam van het meer zegt het al; er zijn drie kleuren te zien. Ik zag er alleen maar twee, maar goed het was wel mooi.
Na een tussenstop bij het hotel en wat gedronken te hebben zijn we verder gegaan naar de borobudur; een oude boeddhistische tempel die één van de zeven wereldwonderen is. Bijzonder om te zien dat dit naar zoveel jaren nog intact is, was erg mooi.
Na deze tempel stond er nog een deshatour op het programma, desha betekent dorp. We gingen met paard en wagen. Nou ja, wagen, het was een oud en krakkemikkig karretje waarvan de wielen helemaal versleten waren. Niet echt helemaal mijn ding, maar moet je mee gemaakt hebben, haha. Uiteraard kwam de regen ook nog eens met bakken uit de lucht vallen. De rondleiding door het dorp was wel leuk en interessant om te zien hoe de mensen hier leven.
Vervolgens was het tijd om de reis voort te zetten naar Yogjakarta, de hoofdstad van midden-Java. Hier kwamen we al wat later aan, waarnaar we nog even wat gegeten hebben om daarna naar bed te gaan.

Ook de volgende dag ging de wekker weer vroeg en wel om 5.15 uur. We vertrokken namelijk om 6.30 uur om rond 7.00-7.30 uur op de fiets te stappen voor een fietstocht door de binnenlanden van Yogjakarta. Het enige probleem was dat het opnieuw heel hard regende. Er werden regenpakken geregeld, zodat we toch nog konden fietsen. Gelukkig werd het al vrij snel droog. De fietstocht was erg leuk; je fiets midden door de dorpjes en contact met de locals. In dit gebied zijn veel tempels, maar ook veel nog niet ontdekt. Deze liggen nog onder de huizen van de bevolking bedolven. De bedoeling is deze wel op te graven, wat betekent dat de mensen uit het dorp moeten verplaatsen. Dit kan wel nog jaren duren.
De Prambanan was de tweede tempel die we bezocht hebben. Dit complex bestaat uit 240 tempels, waarvan er 18 gerestaureerd zijn. De overige 222 tempels moeten nog heropgebouwd worden. Deze zijn door een hevige aardbeving beschadigd. Hier konden we een aantal tempels in waar binnen een beeld staat wat iets betekent voor het geloof.
Hierna hadden we een koffiestop (ik drink dan wel geen koffie, maar gelukkig hebben ze ook andere dingen hier, haha) bij een batikwinkeltje. Batik is een met de hand gemaakt schilderij van bijenwas in verschillende kleuren op een katoenen- of zijdendoek. Apart om te zien hoe dit gemaakt wordt en een heel gepriegel. Vanaf hier stapten we in een becak. Dit is een fiets met drie wielen waar een bakje voor zit waar je in kan zitten (voor sommigen misschien bekend als een riksja) en gefietst wordt door een mannetje. Voor mij was het niet de eerste keer dat ik hier in heb gezeten, maar wel weer grappig om te doen. Je wordt door de stad heen gefietst, waardoor je meteen een beeld hebt van de stad. Het voelt in het begin altijd een beetje naar om je te laten fietsen, maar de andere kant is dat dit het werk van deze mensen is waarvan hun weer kunnen leven. Met deze becak werden we afgezet bij het huis van de sultan waar we een rondleiding kregen over het erf. Zijn eigen huis mochten we natuurlijk niet in. Het was hier erg toeristisch, maar niet zo heel bijzonder. Vooral veel voorwerpen en spullen wat tentoongesteld werd van eerdere sultans. De lunch was in een restaurant wat vroeger het huis van de sultan was.
Na de lunch zijn we naar een zilverwerkplaats/fabriekje geweest. Hier worden allemaal zilveren sieraden met de hand gemaakt. Best knap, want wat ik heb gezien was nogal een priegelwerk.
's Avonds zijn we naar de shoppingmall in de buurt geweest waar ook een food-court zat en hebben daar wat gegeten. Een food-court is een etage van een shoppingmall waar allemaal kleine eettentjes naast elkaar zitten en gezellig kunt zitten.

Het vroege opstaan hield maar niet op, want ook maandag moesten we weer op tijd het bed uit. Om 4.45 uur ging de wekker, alsof het niets. Om 6.00 uur vertrokken we naar het treinstation voor de reis naar Batu. De treinreis zou op zich niet zo heel lang duren, rond de drie uur, en dan nog twee en een half uur met de bus. We zouden dan ook een middag hebben om zelf plannen te maken. Maar zoals je misschien al verwacht liep het allemaal weer anders. We waren nog niet zo lang onderweg en bij het eerstvolgende station bleven we toch wel erg lang stilstaan. Wat bleek, de locomotief was kapot. Er moest een nieuwe vanuit Yogjakarta komen, waar wij waren vertrokken met de trein. Zoals het in Azië gaat wordt er eerst gezegd dat het een halfuurtje duurt, hier kun je eigenlijk standaard al wel een half uur extra bij optellen. Uiteindelijk hadden we een vertraging van twee en een half uur. De NS in Indonesië kan er dus ook wat van, haha.
Om 15.30 waren we uiteindelijk in het hotel waar we een erg verlate lunch hebben gehad. Bij de kamer aangekomen was er weer, zoals elke vakantie wel een keer, een gilmomentje. Het was namelijk geen kamer, maar een heel huis. We hadden een woonkamer, aparte slaapkamer en badkamer met bad en douche! Daarbij kwam nog dat we een extra deur in de kamer hadden die naar de buren ging. En laat nou net dat Manon en Marloes onze buren waren. Een extra extra groot huis dus, haha!
Begin van de avond hebben we nog een pedicure gehad, altijd goed, waarnaar we al om 20.00 uur in bed lagen. Ja, je leest het goed, ik lag om 20.00 uur al in bed. De wekker zou niet vroeg in de ochtend gaan, maar vroeg in de nacht, om 0.00 uur. De dag van de Bromo vulkaan. Iets wat ik heel graag wilde doen, een vulkaan van dichtbij zien. Rond de klok van 1.00 zijn we vertrokken en moesten ongeveer twee en een half uur rijden door de bergen. Na deze rit stapten we over op een jeep. We gingen nog hoger de bergen in en voor een busje was het te stijl. We hadden dus 4x4 wielaandrijving. We zijn eerst naar een uitzichtpunt gereden waar we de zonsopgang konden zien. Enige nadeel was dat het erg frisjes was en we nog anderhalf uur moesten wachten. Er komen hier elke dag honderden mensen kijken. Wij hadden nog wel geluk, want er waren nu maar tussen de tweehonderd en driehonderd mensen. Terwijl het regelmatig gebeurd dat er rond de duizend mensen zijn. De ramadan brengt toch ook voordelen met zich mee.
De zonsopgang was mooi om te zien, al ging het natuurlijk erg snel. Toch leuk om die mee gepakt te hebben. Daarna zijn we dan eindelijk naar de Bromo vulkaan gereden. De weg er naar toe was al gaaf. Door de bergen over hele stijle weggetjes met een diepe afgrond en het laatste stuk was over een open zandvlakte. Super gaaf, met een jeep keihard kneuren. Had best zelf willen rijden, haha.
Bij de vulkaan aangekomen stond er nog wel even een klimmetje door mul zand op ons te wachten met nog 240 traptreden. Het was even bikkelen, maar goed te doen. Zeker toen ik uiteindelijk boven was. Het was echt super mooi en bijzonder om te zien. De Bromo vulkaan is eigenlijk een krater in een krater, heel gaaf!
's Middags onszelf beloond met een heerlijke massage, altijd fijn.

Ik zal nu maar weer stoppen, voordat ik jullie ga vervelen met mijn te lange verhalen. Een volgende volgt vast weer gauw!

Liefs Linda