Hello Indonesia!

Selamat paki allemaal!

Hier mijn eerste berichtje van weer een nieuwe reis en ditmaal vanuit Indonesië; Java. Maandag 7 juli was het zover en na nog een drukke week te hebben gehad met werk, verjaardag vieren en andere feestjes stonden we dan eindelijk op Schiphol. Bij aankomst stond er al een lange rij bij de incheckbalie, maar we hadden de tijd. We hebben immers vakantie. De vliegreis duurde veertien uur, maar viel reuze mee.

In Jakarta aangekomen op vliegveld Soekarno werden we al opgewacht en nadat we de koffers en alles hadden gepakt zijn we meteen begonnen met een stadstour door Jakarta. Het hotel konden we op nog niet in. De stadstour stelde op zich niet heel veel voor, al was het wel leuk om even te zien. Jakarta is sowieso eigenlijk niet zo'n hele mooie stad. Er is niet zo veel te doen en als je het vergelijkt met andere steden in Java is Jakarta best vies.
We hebben een kijkje genomen bij de haven waar onder andere rijst en cement vervoerd wordt. Het is hard werken op de schepen en deze schepen kunnen natuurlijk bij lange na niet tippen aan de schepen die ze in Nederland gebruiken. Vervolgens zijn we naar het plein gereden waar het oudste pakhuis van de Nederlandse VOC van Jan Pieterszoon Koen staat. Hier zat een mooi café tegenover, het Batavia café, waar we gezellig even wat gedronken hebben. Daarna zijn we naar het herdenkingsmonument van de vrijheid geweest. Boven op staat een grote vlam van goud wat staat voor vrijheid. Hier is altijd veel politie aanwezig. Dit is sinds dat er in 2004 op Bali een bomaanslag is geweest en er vermoedelijk ook geprobeerd is bij dit monument te bombarderen. Tegenover het monument staat namelijk ook nog een paleis. Er was nu extra politie, omdat er de volgende dag verkiezingen waren voor wie de nieuwe president wordt.
Na de stadstour konden we naar het hotel waar we hebben geluncht en meteen maar het zwembad zijn ingedoken. Of nou ja, ingedoken, het was nogal koud water, haha. Na het zwemmen ben ik toch even in slaap gevallen, kon ook bijna niet anders na een nacht overgeslagen te hebben. 's Avonds hadden we een welkomstdiner en hebben we heerlijk gegeten. Voordat we gingen slapen was het toch al zo weer vrij laat.

De volgende dag, woensdag, zijn we vertrokken naar Bogor. In Bogor liggen de grootste en oudste botanische tuinen en waar verschillende bomen staan die zijn vernoemd naar leden van ons koningshuis. Hier waren helaas wel veel muggen aanwezig, waardoor ik de tuin uit liep met zo'n vijftien muggenbulten. Gelukkig weinig last van gehad en de meeste waren de volgende dag alweer weg. Vanuit hier zijn we verder gereden naar Bandung, de hoofdstad van west-Java met 2,5 miljoen inwoners. Inmiddels was het al eind van de middag toen we aankwamen in Bandung. De afstanden die we afleggen zijn niet altijd even ver, al leggen we natuurlijk wel weer heel wat kilometers af, maar door het verkeer hier doe je er vaak wat langer over. Het is niet te vergelijken met Nederland en laten we het er op houden dat het gewoon een grote chaos is. Waarom met drie auto's naast elkaar rijden op een driebaansweg als je ook met vier auto's naast elkaar kan rijden!
Voor het eten zijn Monique en ik met nog twee andere reisgenootjes er op uitgetrokken om een leuk restaurantje te zoeken. We hadden een kaart gevraagd bij het hotel en dachten we lopen daar zo even naar toe. Na een halfuur lopen in het donker (en door iedereen aangestaard worden, omdat je een heuse bezienswaardigheid bent) waren we er bij lange na nog steeds niet en hebben we toch maar een taxi genomen. Kost ook nog eens geen drol, haha. Daar hebben we bij lokaal restaurant lekker gegeten en voor nog geen vijf euro per persoon inclusief drinken.
In het hotel terug gekomen hebben we nog eventje een spelletje gedaan, maar we moesten eigenlijk gaan slapen. De wekker ging namelijk om half drie, want ook wij wilden natuurlijk graag de halve finale van het WK kijken. Door het tijdsverschil begon deze wedstrijd bij ons om drie uur in de nacht. Helaas moesten we de wedstrijd op de hotelkamer kijken. Het is hier ramadan en 90% van de bevolking hier is moslim. In de lobby van het hotel konden we daarom niet kijken en cafeetjes zitten dicht. Rond dit tijdstip mogen ze voor het laatst eten namelijk. Alcohol is dus ook moeilijk verkrijgbaar nu en als het er is dan is het duur. Moeten we de cocktails dus maar op Bali inhalen.

De voetbal hebben we samen met de twee andere reisgenootjes (we hebben hun vorig jaar in Vietnam ontmoet en ze doen dezelfde reis als ons nu) op de hotelkamer gekeken. Verder hoef ik daar natuurlijk weinig over te zeggen, want we weten allemaal hoe het afgelopen is.
Na de wedstrijd zijn we gauw gaan slapen, want we hadden nog maar anderhalf uur om een dutje te doen aangezien de wekker om 7.30 uur weer ging. Door de verlenging en penalty's was de wedstrijd hier pas om 6.00 uur afgelopen.
Deze dag hebben we ingevuld met een stadstour door Bandung. We zijn langs het huis geleden waar de gouverneur werkt, ook wel het satéhuis genoemd. Dit gebouw is het duurste huis wat hier door de Nederlanders is gebouwd en wordt zo genoemd door de bliksemafleider op het huis. Hij is eigenlijk heel lelijk, maar lijkt op een satéstokje met zes stukjes vlees er aan;).
De volgende stop was bij een begraafplaats waar veel Nederlanders begraven liggen uit de tijd dat de Nederlanders in Indonesië waren. Het verbaasde me dat de Indonesiërs allemaal zo vol lof zijn over de Nederlanders, want ook de Nederlanders hebben hier dingen gedaan die je liever niet wilt weten. Maar doordat de Nederlanders hier lange tijd zijn geweest hebben ze ook veel goede dingen gedaan, denk aan Max Havelaar. Ook hebben veel Nederlanders hun grote, dure huis achterlaten aan bijvoorbeeld de schoonmaakster of de tuinman. Of bij de vrouw bij wie ze een buitenechtelijk kind hadden.

Na een stukje door de stad te hebben gelopen was het alweer tijd voor de lunch. Het eten was ook nu weer lekker al kan het zeker niet tippen aan al het lekkere en verse eten in Vietnam. Al hoor je mij niet klagen hoor.
Aan het eind van de middag zijn we naar Saung Angklung Udjo geweest. Dit is een muziekschooltje waar kinderen tussen de drie en achttien jaar Angklung leren spelen, een typisch Javaans instrument wat bij het schooltje gemaakt wordt van bamboe. De kinderen die hier naar toe gaan zijn wees of de ouders hebben te weinig geld om het kind naar school te laten gaan. Met elke voorstelling verdienen de kinderen een beetje geld wat ze tijdens het verlaten van de school mee krijgen om zo te kunnen gaan studeren. Bij deze school konden we rond kijken en zien hoe dit instrument gemaakt werd. Daarna was er een anderhalf uur durende voorstelling met veel muziek en dans. Echt geweldig. Ook aan ons werd geleerd hoe het instrument te bespelen, niet zo moeilijk en heel leuk. Aan het eind haalden de kinderen iedereen uit het publiek en werd er gezellig samen gedanst en gelachen.
Wegens het leuke en goede restaurant van de vorige dag zijn we weer bij hetzelfde restaurant wezen eten.

Vrijdag 11 juli, de dag van mijn verjaardag, haha. De avond daarvoor tot 0.00 uur wakker gebleven waarbij Monique het hele repetoir aan verjaardagsliedjes los trok en zelfs slingers had meegenomen. Na een telefoontje van thuis gauw gaan slapen, want de wekker ging weer om 6.00 uur. 's Ochtends kreeg ik van Monique een angklung (muziekinstrument) kado. Deze had ik zelf al graag willen kopen, maar ze hadden me om de tuin geleid zodat ik hem zelf niet meer kon kopen. Niks in de gaten gehad natuurlijk.
Deze dag zouden we afreizen naar Kroya met de trein, een super mooie treinreis langs geweldige rijstvelden, bergen en over bruggen. Omdat de trein om 8.30 uur vertrok en pas om 14.00 uur aankwamen kregen we in de trein lunch. Mijn feestmaal voor de verjaardag: nasi goreng met gebakken ei, kippenpootje, kroepoek en gedroogd en gefrituurd rundvlees. Dat laatste zag er een beetje vreemd uit, maar was wel erg lekker.
Vanaf het station was net nog ongeveer twee uur rijden naar de eindbestemming Wonosobo. Tijdens de busrit werd er gezongen voor mij en kreeg ik een kadootje. Twee typisch Indonesische poppen met mijn naam en happy birthday er op gegraveerd. Super lief.
Na aankomst in het hotel even een verjaardagsborreltje gedronken en er was maar zo alcohol, haha.
Terwijl ik dacht alles gehad te hebben voor mijn verjaardag (van mij hoefde het allemaal niet zo) kreeg ik bij het eten een super grote chocolade taart, wel erg leuk natuurlijk. Al was het nog een hele klus om deze in 25 stukken te snijden. Al met al een leuke dag gehad.

Omdat ik nu al weer een heel verhaal heb stop ik er maar mee. Ik probeer zo gauw mogelijk weer een stukje te schrijven en te plaatsen.

Liefs Linda